Thursday, May 24, 2007

EL VIAJE DEFINITIVO

…Y yo me iré. Y se quedarán los pájaros
cantando;
y se quedará mi huerto, con su verde árbol,
y con su pozo blanco.

Todas la tardes, el cielo será azul y plácido;
y tocarán, como esta tarde están tocando,
las campanas del campanario.

Se morirán aquellos que me amaron;
y el pueblo se hará nuevo cada año;
y en el rincón aquel de mi huerto florido y encalado.
mi espíritu errará, nostálgico…

Y yo me iré; y estaré solo, sin hogar, sin árbol
verde, sin pozo blanco,
sin cielo azul y plácido…
Y se quedarán los pájaros cantando.


Juan Ramón Jiménez.

3 comments:

Teresa said...

¡Preciosas las poesías! Tanto la escogida por tí, como por Susana.
Yo me he inclinado por "Sólo los hombres buenos" de José Larralde (ver Speaking in Silver).

Laia said...

Encara que no t'ho sembli...ho vas fer moolt bé, encara que ploressis, encara que et sentissis ridícula, ell segur que li hagués agradat sentir-te.

irene said...

Uoooh, Laia, merciii! :)

m'ha fet tanta ilu aquest comentari.. :) merci

un petunet, t'estimu!